Avindsjúkur
Av Hannes Hafstein.
Um nakar teskar við meg:
»Eg sá so fagurt fljóð
at neyvan hennara líki
er um heimin . . . . .«
— Tá kvøkki eg avstað!
Um hann mælur aftur á:
»Hon var val 18 ár —
so væn og yndislig . . . .«
— Tá berjist hjarta mítt!
Og leggur hann afturat:
»Hon unti mær væl . . . .«
— Tá knýtti eg nevarnar!
Og agrarnar i spenni!
Men: heldur hann so fram:
»Og hennara silkjuhár
var flættað aftur í nakka . . .«
— Tá hvørvur tungan mein,
sum meg í hjarta særdi!
Tí:
Mín álfagra vinkona
forfjónar ikki seg!
Hon bakbindur ikki
sítt ríka, fagra hár . . .
Sum bylgjan blíð tað vaggar
um mjúkan háls og herðar -
og roðandi kinn.
Kelda
rætta- Oyggjarnar, no. 2 1908.